Lachen werkt als  medicijn

Lachen kan een heilzame afstand  ten aanzien van problemen bewerkstelligen en een gevoel van welbevinden bevorderen. Lachen kan een toename van activiteit in het immuunsysteem tot gevolg hebben (T-cellen, immunoglobuline A en G, gamma interferon en Natural Killer Cells). Voorts kan lachen   leiden tot een afname van stresshormonen die de bloedvaten samentrekken en hormoonactiviteit onderdrukken (epinephrine en dopamine).

Als je geobsedeerd bent door iets en je wilt tijdelijk wat afleiding hebben m.b.t. je zorgen, kan een grappige film een krachtig gereedschap zijn! Dat wil  niet zeggen dat je je problemen ontloopt. Wel kan het je helpen om tot een oplossing te komen, doordat het je emotionele (over)betrokkenheid kan verminderen met als gevolg een heilzame afstand tussen jou en het probleem. Hierdoor kan een nieuw en creatief perspectief ontstaan. Als je je al goed voelt en je wilt je gevoel van welbevinden bevorderen, kijk dan naar een film die je aan het lachen brengt!

Welke film je aan het lachen brengt hangt af van je smaak, persoonlijkheid en levenssituatie.

Enkele aanbevelingen: Patch Adams (1998), Ja Zuster Nee Zuster (2002), The Party (2017), The Other Site of Hope (2017), Le Grand Bain (2018),  Mjólk (2019), Hors Normes (2019),  Druk (2020), Riders of Justice (2020, NB deze laatste film bevat wat ongemakkelijke humor waar je van moet houden).

Huilen voor emotionele catharsis (reiniging of zuivering)

Onderzoekers hebben ontdekt waarom we ons  beter voelen nadat we gehuild hebben. Ze hebben twee belangrijke neurotransmitters in tranen aangetroffen die emotionele stress verminderen. Leucine-enkefaline is een van de natuurlijke breinopiaten die geassocieerd worden met verlichting van pijn, de andere, prolactine wordt afgegeven door de pijnappelklier als een reactie op stress. Wanneer opgekropte emoties niet vrij gelaten worden, kunnen ze op een andere manier een uitweg vinden zoals door middel van zweren, colitis (ontsteking van de dikke darm) en andere stressgerelateerde aandoeningen.

Soms ervaren we in het leven uitdagingen,  zoals verliezen of teleurstellingen, die zo overweldigend zijn dat we niet eens kunnen huilen. Ook al weten we door ervaring dat een fikse huilbui ons goed zou doen. Een film die je aan het huilen brengt kan de emotionele vrijlating bewerkstelligen die je dan nodig hebt! Een dergelijke film kan je op dat moment wat opvrolijken en de deur openen naar een nieuw perspectief. Op deze manier kan je emotionele helingsproces beginnen.

Enkele aanbevelingen: The Color Purple (1985), Howards End (1992), Joy Luck Club (1993), Shadowlands (1993), Cathy Says Goodbye (2016), Louise en Hiver (2016), Capernaum (2018), Kapsalon Romy (2019), Westside Story (1961/2021).

Het verkrijgen van hoop en bemoediging

Een film op zich kan niet zomaar een negatief wereldbeeld veranderen. Maar als je je tijdelijk hulpeloos en ontmoedigd voelt, kunnen films die beginnen met wanhoop en op een positieve manier eindigen je hoop geven. Als je je kunt identificeren met de karakters die gevangen zitten in hun omstandigheden en zowel hun teleurstellingen als hun wankele stappen naar bevrijding kunt delen, kun je een reden voor optimisme vinden in je eigen situatie. Je kunt hierdoor de moed vinden om te doen wat nodig is in je situatie.

Enkele aanbevelingen:  The Shawshank Redemption (1994), Good Will Hunting (1997), Pay it Forward (2000), The Pursuit of Happyness (2006), Feedrom Writers (2007), Happy-go Lucky (2008), Interstellar, (2014), Capernaum (2018), Never Rarely Sometimes Always (2020).

Negatieve opvattingen over jezelf ter discussie stellen

Soms kun je negatieve opvattingen over jezelf hebben. Op die momenten ben je je niet bewust van je mogelijkheden en de manieren waarop je daar toegang tot kunt verkrijgen. Je hebt enige hulp nodig om je je de vergeten en ondergewaardeerde bronnen in jezelf te herinneren en je opnieuw bewust te worden van de mogelijkheden om die bronnen te kunnen inzetten. Sta jezelf toe om je je te identificeren met filmkarakters die hun ups en downs hebben, zoals meestal het geval is in films. Vonden zij oplossingen voor hun problemen door middel van vaardigheden, waarvan jezelf misschien vergeten was dat je daarover beschikte? Waarschijnlijk lijken deze vaardigheden van een filmkarakter ergens bekend en toegankelijk voor je. Er kan een verschuiving in perspectief optreden, wanneer je toepasselijke bronnen uit je eigen repertoire herkent zodat je die vervolgens kunt toepassen.

De integratie van wat je door middel van de film hebt ervaren en je eigen leven lukt het beste als je er na het kijken van de film op reflecteert. Dit kun je alleen doen, maar ook met behulp van een vriend(in) of een therapeut. Vraag jezelf af: Was ik me misschien onvoldoende bewust van de vaardigheden en kwaliteiten die ik gemeenschappelijk heb met de filmkarakters?  Als je je dat bewust ben geworden kun je ermee aan de slag. Schrijf deze kwaliteiten op een vel papier en leg het op een plek waar je vaak komt.

Enkele aanbevelingen: Places in the Heart (1984), Children of a Lesser God (1986), Death Poets Society (1989), My Left Foot (1989), Billy Eliot (2000), Rain Man (1988), Shine (1996), My Big Fat Greek Wedding (2002), A Beautiful Day in the Neighborhood (2019).

Het verbeteren van communicatie

De communicatie met je partner, vriend(in) of collega kan gespannen zijn omdat je een concept probeert te communiceren dat hem of haar niet bekend is. Sommige films laten zien hoe communicatie verkeerd kan gaan. Je kunt zowel van deze films leren als van films die goede communicatie laten zien. Je kunt bijvoorbeeld samen met je partner of een vriend(in)  naar een dergelijke film kijken. Kies een film met de boodschap die je wilt overbrengen. Een film kan begrip verschaffen door duidelijke voorbeelden over hoe het wel of juist niet moet. Door samen naar een film te kijken en aan je partner of vriend uit te leggen waarom je juist deze film hebt uitgekozen, kun je wellicht op een productievere manier met elkaar leren communiceren. De film kan dan fungeren als een metafoor die op een meer accurate manier de gevoelens en ideeën verwoordt, die jezelf lastig onder woorden kon brengen.

Enkele aanbevelingen: Out of Africa (1985), When Harry met Sally (1989), The Piano (1993), Sense and Sensibility (1995), The Horse Whisper, (1998),  You Can Count on Me (2000),  Before Sunset (2004), Bridges of Madison County (1995), A Beautiful Day in the Neighborhood (2019).

Bronnen onder meer:

cinematherapy.com

 

 

 

 

Films kunnen gezien worden als de mythen van onze tijd. Zij helpen ons om onze unieke plaats in het grote geheel te vinden.

Birgit Wolz

Mythische verhalen verklaren het doel en de plaats van mensen in het grote ontwerp. Veel films bevatten een mythische boodschap die ons doet herinneren aan onze deugdzaamheid en ons authentieke zelf.

Het goud delven” in films houdt in dat we onze verborgen, meest verfijnde, eigenschappen ontdekken door te begrijpen hoe we deze deugden projecteren op de filmhelden en heldinnen. Het identificeren met een (film)karakter kan ons helpen om innerlijke kwaliteiten te ontwikkelen.

Net als “droomwerk” kan film ons helpen om ons bewust te worden van diepere bewustzijnslagen. Als gevolg hiervan kunnen we nieuwe, weidsere perspectieven gaan ervaren en (bijbehorend) nieuw gedrag ontwikkelen. Films kunnen ons helpen om te helen en ons totale zelf te integreren.

Dit innerlijke werk kan gezien worden als een vorm van “moderne tijd sjamanisme”, waarbij we een weg kunnen vinden naar onze ziel, die als logisch wordt ervaren door onze geest. Net als in gedichten, muziek en literatuur, kan het bestuderen van de symbolische en diepere betekenis van film ons  in staat stellen om emoties, intuïtie en logica te integreren, en op deze wijze rationele en “irrationele” processen te integreren.

Het begrijpen van onze reacties op karakters die “anders” zijn dan wij en die we als onsympathiek ervaren kan ons helpen om  in de “schaduw” van onze eigen psyche ons ware zelf en ons potentieel te ontdekken.

Omdat observeren ons helpt “om een stap naar achteren te doen”, kunnen we ons bewust worden van het grotere geheel. Op deze manier, kan het kijken naar films  op het witte doek (of thuis) ons helpen om onszelf en anderen beter  te begrijpen in “de grote film” van ons leven. We ontwikkelen zo een vaardigheid om onszelf en de wereld meer objectief te zien, dat wil zeggen met minder rigide, oordelende of emotionele filtering.

Bronnen:

-cinematherapy.com

-Mythen en Bewustzijn; de kracht van de mythologische verbeelding. Campbell, J. & Moyers, B. 1992 Uitgeverij De Haan/Unieboek, Houten,

Omdat het bijna kerstmis is deze keer een blog gewijd aan de film A Christmas Carol, gebaseerd op het gelijknamige boek van Charles Dickens. In zijn tijd al was de novelle van Charles Dickens (1807-1870) erg geliefd. Op 19 december 1843 kwam het verhaal op de markt. Nog geen week later waren er zesduizend exemplaren van verkocht. A Christmas Carol was vanaf het begin een groot succes, dat nog tot op de dag van vandaag voortduurt.  Er zijn in de loop van de tijd theaterproducties van A Christmas Carol gemaakt, meerdere films en onder meer Fred Flintstone en Donald Duck hebben als Scrooge gefungeerd. In Deventer is er in de maand december jaarlijks een tweedaags Dickensfestijn waarop Scrooge en  ook andere Dickensfiguren van de partij zijn.

 Het plot: Het verhaal begint op Kerstavond 1843. Ebanezer Scrooge (onder meer vertolkt door Patrick Stewart) heeft net zijn boezemvriend en zakenpartner Jacob Marley begraven en gaat in een sombere, melancholieke stemming terug naar zijn werk. Zeven jaar later zit Scrooge op Kerstavond alleen in zijn kantoor. Hij is een slecht en kwaadaardig man geworden. Plotseling hoort hij het ratelen van kettingen en hij ziet de geest van Jacob Marley voor zich. Marley waarschuwt Scrooge dat hij zijn  houding jegens andere mensen zal moeten veranderen, anders zal het slecht met hem aflopen. Tevens vertelt Marley dat er drie geesten zullen verschijnen die hij zal moeten gehoorzamen om zo zijn eigen leven te redden…

 De diepere betekenis in A Christmas Carol: In zijn boek Passages van de ziel, de vijf fasen van spirituele ontwikkeling in de grote wereldreligies en in ons eigen levensverhaal op weg naar innerlijke verrijking beschrijft filosoof en theoloog  Harry Moody de ontwikkelingsfasen van de ziel. Moody benadrukt dat in belangrijke religieuze geschriften als de Bijbel en de Koran, in oosterse wijsheid, mythen en oude volksverhalen steeds dezelfde thema’s van ontwikkeling terugkeren en dat er verschillende passages in die ontwikkeling worden onderscheiden. Op basis van al deze verhalen en ervaringen van duizenden mensen met wie hij in de afgelopen jaren heeft gewerkt heeft Moody een theorie ontwikkeld. Hij laat zien dat de ontwikkeling van de ziel in vijf fasen verloopt, fasen waar iedereen in principe doorheen gaat en waarbij we op een gegeven moment uitkomen bij de vraag waar het in het leven echt om draait. De vraag naar de zin van het leven stelt ons in de gelegenheid een nieuwe uitdaging aan te gaan: namelijk om zelfverwerkelijking en spirituele groei, aldus Moody. De vijf fasen in dit proces  zijn respectievelijk: de oproep, de zoektocht, de strijd, de doorbraak en de terugkeer.

Bij nadere beschouwing gaat A Christmas Carol over de geboorte van het licht te midden van de duisternis die de mensheid gevangenhoudt. In A Christmas Carol komen alle bovengenoemde vijf fasen op één avond in het leven van Scrooge aan bod. Het begint met de oproep als de geest van zijn voormalige compagnon en boezemvriend  Jacob Marley aan hem verschijnt. Vervolgens zien we de zoektocht en de strijd aan bod komen wanneer de drie geesten van het voorbije kerstmis, het huidige kerstmis en de toekomstige kerstmis Scrooge bezoeken, culminerend in de doorbraak bij de geest van de toekomstige kerstmis, waarbij Scrooge ziet hoe zij leven eindigt als hij zijn egocentrische levenswijze volhoudt. Scrooge realiseert zich daardoor  vol berouw dat hij altijd waarden heeft nagestreefd waar zijn omgeving en ook uiteindelijk ook hijzelf onder heeft geleden. Gelukkig krijgt hij nog een kans om zijn leven te beteren die hij met beide handen aangrijpt. Bij de terugkeer is een  Scrooge te zien die is veranderd van een notoire vrek in een uiterst beminnelijk mens die buitengewoon vriendelijk en behulpzaam is voor iedereen. Eindelijk leeft hij niet meer vanuit overlevingsemoties zoals angst maar  ervaart hij innerlijke rust en vrede door de nieuwe levenshouding die hij heeft omarmt.

Bronnen:

www. Hebban.nl, voor lezers door lezers

Moody. H. & Carroll D. (1997). Passages van de ziel, de vijf fasen van spirituele ontwikkeling in de grote wereldreligies en in ons eigen levensverhaal op weg naar innerlijke verrijking. A.W. Bruna Uitgevers B.v. Utrecht.