“So, in planning a new picture, we don’t think of grown-ups and we don’t think of children, but just of that fine, clean unspoiled spot deep down in every one of us, that the world has maybe made us forget and may our pictures can help recall”
Walt Disney
Universele wijsheid in films
Met name positieve psychologiefilms die gericht zijn op verwerkelijking van ons potentieel (zie eerdere blogs), spreken tot die onaangetaste, zuivere kern waar Walt Disney het over heeft; een kern die in ieder van ons aanwezig is. Door regelmatig contact met deze kern te maken, kunnen we ons beter en sterker gaan voelen en meer bereid om gezonde actie te ondernemen.
Bij nadere beschouwing bevatten veel films universele wijsheid. Het bijzondere van films is dat ze alle grenzen en verschillen kunnen overstijgen, of het nu gaat om culturele, religieuze, geografische grenzen of geloofssystemen. Film is niet beperkt tot een land of een groep, maar overstijgt deze zaken omdat film over de (universele) “condition humaine” gaat.
Plot en subtekst: over de diverse lagen in de film
Films hebben vele lagen die de ervaring van de kijker vormen. De plot betreft de meer oppervlakkige structuur van een filmverhaal. De subtekst is de impliciete, meer verborgen betekenis van een filmverhaal: datgene wat niet wordt uitgesproken, maar uit het filmverhaal kan worden opgemaakt; met andere woorden, het begrip is vooral gericht op de (verborgen) boodschap die wordt gecommuniceerd.
Deugden en kwaliteiten bevinden zich in de subtekst van de film. Ook metaforen zijn terug te vinden in de subtekst. Kortom, deze zaken verschijnen als krachtige thema’s en motieven in een film, maar beneden de verhaallijn. Bijvoorbeeld, een verhaal over een man en zijn zoon in een concentratiekamp (La Vita è Bella, 1997) heeft een complexe subtekst waarbij sprake is van een ongelooflijke creativiteit, opoffering, veerkracht, en liefde.
Hoe meer we gevoelig leren worden voor de subtekst, hoe rijker onze ervaring m.b.t. de speelfilm en daardoor ons leven kan worden. Soms zelfs in die mate dat ons leven erdoor kan veranderen!
Zie de blog van 2 november 2018 om te leren gevoeliger te worden voor de subtekst.
Voor de liefhebbers: nog meer over de subtekst in films en een oefening
Net zoals bijvoorbeeld Zenkoans of Bijbelverhalen kunnen bepaalde speelfilms ons helpen bij nieuwe manieren van denken over onszelf, de wereld en onze problemen. Als wij daarvoor gevoelig zijn of leren worden, kunnen zij ons zelfs voorbij een taalgebonden realiteit in de stilte van een onuitsprekelijk mysterie brengen en ons daardoor helen en een nieuw perspectief geven. Dit gebeurt met name als we het allerdiepste niveau van een (film)verhaal ervaren. Voor de goede orde, mensen hoeven daarvoor niet “gelovig” te zijn. Het gaat om een algemeen menselijke ervaring die iedereen kan overkomen. Als voorbeeld nemen we de Joodse traditie gezien de rijke gelaagdheid met betrekking tot de subtekst die daarin is aan te treffen:
In deze traditie worden vier niveau’s m.b.t. verhalen onderscheiden: expliciet, impliciet, interpretatief en mystiek (1) . Deze niveaus kunnen ook op films toegepast worden.
Het expliciete niveau is de plot (zie ook hierboven): wie heeft wat aangedaan, wanneer, waar, waarom en hoe. Op het impliciete niveau krijgen we het idee dat er meer aan de hand is met het filmverhaal. Op het interpretatieve niveau ervaren we dat het filmverhaal over ons gaat of lijkt te gaan. Het allerdiepste, het mystieke niveau, is niet in woorden uit te drukken. Het betreft een (gevoelde) ervaring, die onmogelijk precies te omschrijven is. Maar het is juist deze ervaring die het vertellen van film(verhalen) een krachtig voertuig maakt voor persoonlijke groei en heling.
Oefening:
Heb je een film gezien die je (2) een nieuw perspectief op jezelf, je problemen en/of de wereld heeft gegeven? Was er een scène in de film die je met name raakte? Wat maakte dat die film en/of scène je zo aansprak? Laat het dan weten via amber@filmsandflourishing.nl (3) als je wilt. Hieronder het verhaal van Dani over de film Annie (Huston, 1982) als voorbeeld.
De speelfilm Annie is voor mij een hele belangrijke film geweest, vooral in mijn jeugd, omdat ik daar kracht uit kon putten in de moeilijkste tijden in mijn leven. Net als Annie heb ik vroeger in weeshuizen gewoond, ook ben ik in een pleeggezin opgegroeid. Doordat ik zag dat het goed kwam met Annie heeft deze film mij hoop en toekomstperspectief gegeven en gemotiveerd om door te gaan ondanks de soms zeer moeilijke omstandigheden in mijn leven (Rotterdam, Dani 21-11-2018).
Scène uit de film Annie “Tomorrow”
(1) Peshat, remez, derash en sod.
(2) Waar ‘je’ staat lees desgewenst ook ‘u’.
(3)Vermeld dan de titel van de film en eventueel de scène en omschrijf op welke wijze de film(scène) van invloed is geweest op je leven. Als je het goed vindt dat je reactie t.z.t. op deze website vermeld wordt zodat anderen mogelijk ook door jouw bijdrage geïnspireerd kunnen worden, geef dan aan hoe je genoemd wil worden, b.v. alleen met je voornaam of onder pseudoniem.
Bronnen:
Opening the Inner Gates. New Paths in Kaballah and Psychology. Hofman. E. (1995). Shambhala, Boston, London.
Niemiec, R.M. & Wedding, D. (2013). Positive Psychology at the Movies 2. Using Films to Build Characterstrenghts and Well-Being. Boston: Hogrefe Publishing Corporation.